Basic HTML Version
‘Jazzy’ Open Huis in ús Doarpshûs
Fier wappert de schoongewassen Doarpshûsvlagvanaf
de nok van het gelijknamige gebouw aan de Nieuwe
Weg, tegen een winters decor van sneeuw en ijs.
Gladheid en een ijzige wind doen sterk verlangen naar
warmte en geborgenheid, ingrédiënten die deze
middag in voornoemd gemeenschapshuis, dat Open
Huis houdt, hopelijk ruim voorhanden zullen zijn.
In 1948 gaat het eerste Doarpshûs van start in het
pand aan de Leeuwarderweg, dat voordien
decennialang een café had geherbergd, met onder
anderen de legendarische Jan Hendriks Kooistraals
uitbater. Het cafékarakter van eertijds werd door het
bestuur van het Doarpshûs niet overgenomen,
integendeel, het schenken van alcoholische dranken
of het nuttigen van een enkele rumboon was, op
straffe van een oneven aantal stokslagen, ten
strengste verboden.
In 1960 staat het bestuur voor een vuurproef. Het
gebouw maakt een‘haveloze indruk’ mede door het
veelvuldig gebruik van en de grote toeloop naar
Jeugdwerk, Dorpshuisbibliotheek (1200 boeken) en,
hoe revolutionair voor Wergea, de druk bezochte
publieke douche-en reinigings inrichting, door Jelle
Dijkstra in het decembernummer 2012 van deze
periodiek zo beeldend beschreven. Achitect Reinder G.
de Jong rekent het bestuur voor dat een grondige
renovatie zo om en nabij F. 40.000 zal bedragen.
Vervolgens krijgt het bestuur van de leden
vergadering de machtiging een en ander te realiseren,
mits de toegezegde subsidies inderdaad worden
verstrekt. Het Ministerie van Maatschappelijk Werk
draagt 25% bij in de kosten, de Provincie 15 %, en
zelf heeft het bestuur nog een ‘potje’ van F. 4000. Het
ontbrekende bedrag zal worden geleend. Dan vindt de
aanbesteding plaats en nog in datzelfde jaar ‘giet it
oan’.(Havensbank 1960)
In 1974 treden Douwe en Betty Langhout aan als de
nieuw beheerders van Us Doarpshûs. Met nieuw elan
wordt er nu naarstig gewerkt om een en ander van
een meer frivool en commercieel karakter te voorzien.
En met succes. De al wat oudere medemens hier ter
plekke herinnert zich met graagte die oer-gezellige
kermissen in het ‘âlde’ Doarpshûs, die vooral op
Kermismaandag hun hoogtepunt beleefden op de
stampvolle bovenzaal met muziek, zang en dans,
terwijl beneden, in de gelagkamer, het hongerig
voetvolk zich tegoed deed aan calorierijke uitsmijters,
fors uitziende gehaktballen en, niet zo
vanzelfsprekend, bier. Want na een lange, interne
machtsstrijd binnen de organisatie hadden de
rekkelijkenhet tenslotte gewonnen van de preciezen:
voortaan mochten er zwak-alcoholische dranken
worden geschonken in Us Doarpshûs. De puriteinen
bliezen de aftocht, de bedrijfsvoering kreeg zowaar
een werelds karakter.
In 1980 wordt de nieuwe locatie aan de Nieuwe Weg
betrokken. Een en ander heeft nogal wat voeten in de
aarde, de oppositie voelt meer voor een Dorpshuis in
de voormalige Ned. Herv. Kerk. Het bestuur, onder de
krachtige leiding van Sipke de Boer, zet echter door
en dankzij haar vastberadenheid kan het huidige
bestuur op zondag 10 februari 2013 een royaal aantal
bezoekers op de ooit zo gewenste plek welkom heten.
Voorzitter Albert de Boer schetst in vlotte en
welgekozen bewoordingen de ontwikkelingen van de
laatste tijd. Hij memoreert het project Ien+Ien=Twa:
het opknappen van de zalen, het aanschaffen van
nieuwe, brandvrije gordijnen en nieuwe stoelen, tafels
en kleden. De jury van Kern met Pit heeft het
tuinproject beloond met een bedrag van 1000 euro,
aldus Albert. Ook het ‘Bielzen’projectkan dit jaar
doorgang vinden. Het RaboCoöperatiefonds schonk
hiertoe 3000 euro aan het bestuur. Dan haalt de
voorzitter nog een tal vrijwilligers naar voren, die hun
beste krachten hebben gegeven om een en ander in
de praktijk te realiseren.
Het oog wil ook wat. Een viertal fraai geschilderde
doeken, enigszins in de stijl van Mondriaan of Matisse,
geven extra cachet aan het vernieuwde interieur.
Ook het menselijk oor krijgt deze middag zijn portie
genot. The Two Towers Collective, dat tweewekelijks,
op de vrijdagavond, in het Doarpshûs repeteert, mag
misschien daarom wel het huisorkest van het gebouw
worden genoemd. Hadden zij daarom hun sound
enigszins aangepast? Het geheel klonk fraai en
welverzorgd, een klasse Big Band waardig. Fraai
solowerk viel er te beluisteren van trombonist Sieb
Kerkstra in Bucket Bues, daarbij vakkundig in de rug
gesteund door trompettist Peter Donderwinkel. All of
Me, dé evergreen van wijlen Billy Holiday, kreeg een
gloedvolle vertolking van vocaliste Anne Frouk van
Houten die tevens in het welbekende Just The Way
You Are met haar zangkunst tot grote hoogten steeg.
Scheidend gitarist Jasper Tijsma gaf in Kansas City
een proeve van zijn niet geringe kwaliteiten, terwijl
toen al Piet Kloosterman zijn stek achter het zo
vertrouwde drumstel had ingeruild voor de
solistenmicrofoon. Bad Bad Leroy Brown, een song
waarmee Frank Sinatra in 1973 nog goede sier
maakte, kreeg deze middag wel een zeer speciale
uitvoering van Piet K. Enigszins verkouden, klonk zijn
stem dieper als ooit tevoren, maar dit deed in de
verste verte geen afbreuk aan de kwaliteit van het
gebodene……
En toen was er de bekende run naar tap en toog, een
uiterst sympathieke aanwenst, die de Wergeasters op
lijf geschreven lijkt. En Betty Langhout? Zij zag het
een en ander welwillend aan. En dat al bijna 40 jaar….
Wiebe Sinnema
7