Basic HTML Version
Maar goed, voor de Madeleine zat de Croix de Fer, ook een berg van de buitencategorie van liefst 30 km
klimmen. Deze eerste beide bergen hadden gelukkig wel prachtige vergezichten met als hoogtepunt het zicht
op de Mont Blanc. Daarna een schitterende, maar gevaarlijke afdaling naar Albertville bekend van de
Olympische Spelen van 1992. Wat mij betreft was de dag toen al mooi genoeg geweest maar daar dacht de
organisatie anders over. Als laatste moest dus nog de col de Tamie bedwongen worden, een klim van 10 km.
Eenmaal boven was het een grote afdaling richting de camping aan het meer van Annecy, waar wij ons
konden laven aan het bier en de pinda’s.
Etappe 3, 170 kilometer en 3400 hoogtemeters
5.40 en daar gaat de wekker voor de 3e etappe. Veel bergen door de Franse en Zwitserse Alpen en Jura met
geweldige vergezichten op het meer van Genève en de Mont Blanc, met liefst 3400 hoogtemeters.
Eerst maar even een ontbijtje halen bij Jelle Jasper en Gerben. Deze heren hebben een mooie blauwe schort
voor en handschoenen aan. Met een mooie glimlach op de mond geven ze iedere vrouw een plakje ham of
kaas extra. Na het ontbijt de boel opruimen, aankleden en de billetjes insmeren om zadelpijn te voorkomen.
Iedere renner die meedoet heeft reeds op dag 3 al zijn schaamte verloren want men smeert en plein public
wijdbeens het perineum alsof men op dat moment een rectaal onderzoek ontvangt van de plaatselijke
medicijnman.
Na 40 kilometer was de eerste uitvaller een feit, een geïrriteerde kniepees was de oorzaak van het uitvallen
van Emiel. Hij heeft de rest van de dag in de bus bij Theo en Henk doorgebracht. ‘s Avonds is er een mooi
compositie van plakband opgekomen en een kusje van de fysio. Morgen weer gewoon starten. De andere
mannen hebben het keurig gedaan en genoten van de eerder genoemde vergezichten. Morgen staat er 190
km op het programma en staat dus weer garant voor de nodige spier- en zadelpijn.
Etappe 4, 190 kilometer en 1900 hoogtemeters
Vandaag stond een lange etappe op het programma, liefst 190 km met 2000 hoogtemeters door de Jura in
Frankrijk en Zwitserland. Gelukkig waren de klimmetjes wat korter zodat ook de mindere klimmers wat meer
tot hun recht kwamen.
Gelukkig was de ploeg weer compleet want de knie van Emiel was weer een beetje hersteld zodat hij weer
kon starten. De ploeg werd na een kilometer of 50 in tweeën gesplitst zodat de klimmers zich konden
uitleven. Vermeldenswaardig was dat op deze dag de eerste lekke band te noteren was, Koen Wielinga, de
man met de duurste buitenbanden van het ganze peloton, was de gelukkige winnaar van de bronzen Bonno.
De eerste ploeg kwam om 17.15 uur binnen en de 2e ploeg om 18.00 uur zodat wij konden genieten van een
biertje en een bakje noodles van Theo.
Etappe 5, 128 kilometer en 2500 hoogtemeters
Vandaag stond er een rit van slechts 128 kilometer op het programma, maar dan wel met 2800
hoogtemeters. Er moesten 4 bergen bedwongen worden waaronder de Col du Grand Ballon, de eerste officiële
berg die ooit in de Tour de France is opgefietst. Hamvraag natuurlijk wie als eerste boven was, juist Rene
Poitier.
Het was wederom prachtig weer en Arjen heeft weer allerlei wilde dieren gespot zoals een alleen in de
Vogezen voorkomende capoeaberra. De vorige etappes zitten nu iedereen flink in de benen en op het zitvlak
want dat is toch de meest voorkomende kwaal in het hele peloton. Gelukkig was iedereen ruim op tijd binnen,
zo vroeg zelfs dat de eersten Jelle Jasper en Gerben hebben geholpen met het opzetten van de tenten.
Etappe 6, 162 kilometer en 1200 hoogtemeters
Op dag 8 van onze reis was het wederom mooi weer en een mooi windje in de rug. Tijd voor de 6e etappe,
een vlakke etappe (wel met 1200 hoogtemeters) door het verlaten Franse land waar met name in de eerste
Wereldoorlog veel gevochten is. Veel dorpjes zijn voor de helft verlaten dus met 50.000 euro heb je een
riante woning, maar goed, het was koers.
Bij de start was het koud maar de arm-en beenstukken konden al vrij snel af. De eerste 70 kilometer gingen
bergaf dus kon er heerlijk gefietst worden. Tijd om eens stil te staan bij de minst geliefde renner van het Tour
for Lifepeloton: dit is een betweterige dame ergens uit Brabant. Deze dame fietst op een oude racefiets
(overigens fietst ze prima) met een grote tas voorop het stuur met een fietskaart erop alsof ze samen met
haar partner in twee dezelfde jassen de Drentse fietsvierdaagse fietst. Ook heeft ze geen normale
fietsschoenen, maar fietst ze op sandalen. Ze vangt allemaal gesprekken op en mengt zich hier dan in met
een ongevraagd advies, werkelijk bloedirritant.
Op het eerste checkpunt, een oase met verse sportdrank, partjes sinaasappels, broodjes en snelle Jelles,
hadden wij er na 2,5 uur al ruim 80 km opzitten. Daarna een paar klimmetjes en wegen die continu op en
neer gingen. Gelukkig waren wij allemaal keurig op tijd binnen, om 16 uur, om nog even een lekker stukje te
zwemmen in het Lac de Madine.
2