Is het alleen maar leuk, super en geweldig geweest
bij de drumband? Wel in 99% van de gevallen, maar
niet altijd. Zoals in elke groep waar mensen met
elkaar samen zijn gebeurt wel eens wat. Instructie die
een ander beeld heeft van de invulling van muziek,
het repeteren. Leden die een iets ander gevoel
hebben bij “op tijd zijn” of “überhaupt bij
optredens/repetities aanwezig zijn”. Daarbij worden
beslissingen genomen die niet altijd leuk zijn, maar
die genomen worden om als groep door te kunnen.
Als het goed is eerlijk en “zonder aanziens des
persoon”.
Onze club heeft veel leden gehad. Heel veel leden.
Enkelen daarvan zijn helaas niet meer onder ons of
zijn eerder gestopt door studie, werk of andere
redenen. Maar we hopen dat iedereen met een warm
gevoel terugdenkt aan die jaren met de drumband. En
als dat niet zo is, dan hoop ik dat dit verhaal je wel
teruggebracht heeft naar die “mooie oude tijd”.
Onze roots? Die liggen in Wergea. In vroeger jaren, in
ons “oude kloffie” hebben we meegelopen met het
schoolfeest, bij de intocht van de bejaarden, tijdens
het donateursconcert in de Bidler (weet u het nog, in
boerenkiel met de boerenmedley en in jutezak tijdens
ons Afrikaanse nummer)?
Nu we opgehouden zijn te bestaan kunnen we toch
nog wat achterlaten. Het positieve saldo is namelijk
verdeeld onder 4 stichtingen/verenigingen in Wergea
waar wij in het verleden een goede band mee hebben
en hadden. Zo zit aan dit trieste verhaal toch nog een
lichtpuntje.
En de foto’s en de video’s, die zijn op onze
Facebookpagina en op Youtube nog wel terug te
vinden. Hopelijk wordt er later nog eens een
drumband opgestart. Want alles wat “retro” is, wordt
na 20 jaar weer hip. Ja toch?
We willen hierbij Werregea Ald Wergea Nij bedanken.
Zij hebben onze prijzen in beheer genomen zodat die
niet bij iemand op de zolder staan te verstoffen maar
bewaard blijven voor onze Wergeaster Historie.
De leden van de drumband
Eenakters Halbertsma 8 en 9
december 2017
Ingrid: “Het was wel even skrikken toen wij werden
uitnoodigd door Toneelvereniging Halberstma Wergea
om nog een keer een optreden te verzorgen in De
Bidlur.
Symen: “Het was onderhand zo ’n negen jaar terug
dat wij onze laatste optreden hadden in Wergea,
daarom. Zellef had ik dus de postpet en postjas al
een poosje in de berken hangen.
Irma: “Ik heb na die tijd m’n grote liefde gevonden
en woon nu wijdweg van m’n geboortedorrep. Maar
gelukkig woont Ingrid nog steeds bij haar ouders in
ons dorrep en had zij mijn telefoonnummer nog.
Ingrid: “Ik heb toen Irma beld en zij vond het
skrikkelijk leuk om nog een keer Zaai te spelen in
Wergea. Zij beschouwde het als een soorte van
reüniehereniging en was wat blij om weer een keer
terug te komen naar ons dorrep op het platteland.”
Irma: “Ja, ik was gauw uit de raad en na een paar
keer oefenen in één of andere vreemde kelder, je
moest helemaal via een trap naar beneden dalen om
in de kelder te kunnen komen, maar wel onder de
verzielende leiding van dezellefde regisseur als toen,
Bert Sinnema, maar nu met veel langer haar, werden
we klaarstoomd voor het grote werk”.
Ingrid: “Ja en dan komen de beide speeldatums met
rasse voetstappen dichterbij.”
Irma: “Wij speelden de sterren van het helelal en het
was net of wij nooit waren wegweest.”
Symen: “Na ons laatste optreden op zaterdagavond
werden wij aansproken door een struise dame van de
Havensbank en zij vond ons optreden zo skrikkelijk
mooi, vandaar dat zij ons vroeg een impressentie te
schrijven. Ingrid: “Nou doen we dat zellef nooit,
maar voor jullie dorrepsblaadje hebben wij een
uitzondering maakt, dus.”
Irma: “Vanzellef was ons stuk het alderbeste, maar
dat is ook niet vreemd, want wij hebben het zellef dan
ook niet geschreven.”
Symen: “Nee, wij hebben van vier, door ons veel
eerder gespeelde skênes, een stukje tekst aan elkaar
rijgd en daar weer één van maakt. Ik had der een
advertentie dicteerd voor in de Havensbank, maar
deze advertentie is nooit plaatst. Het stuk heette nu:
“”Zaai yn reprise!”” Aan het publiek te horen was dat
een uitermateste bovenslag”.
Irma: “Nou, het lijkt mij helegaar niks om zellef een
tekst te moeten schrijven!”
Ingrid: “Nee, want ut is beslist geen hondenpies als je
zellef de tekst van een eenakter schrijft!”
Irma: “Nou ik moet eerlijk verklappen dat ik bij de
tweede eenakter “”Och omke dochs!?”” het touw een
frietseltje kwijt was.”
Symen: “Ja, nee, dur was geen draad aan vast te
knopen, maar dat komt naar alle waarschijnlijkheid
omdat ik de Friese Taal niet eigenmachtig ben!”
Ingrid: “Nou ik vond het wel een duidelijk verhaal, ik
wist gelijk dat omke Jappie met Jannie een
verhouding had, én……. dit was wél een door Rikky
Nagel eigenvingerig geschreven eenakter hoor en ik
vond ze allemaal leuk acteren en toneelspelen.”
Ingrid: “Ha ha, ja, bijgelijks omke Jappie deed me
denken aan jouw vader Irma, in positieve zin hoor
Irma, dus.”
9
