Sinnestroom Trije Hikken
Het is ons gelukt. In november 2018 kon u al lezen
dat we als coöperatie subsidie hadden aangevraagd
voor het plaatsen van 400 zonnepanelen bij Mts.
Schuurmans aan de Trije Hikken. Onlangs hebben we
bericht ontvangen dat de aanvraag voor dit project
met de naam ‘Sinnestroom Trije Hikken’ is goed-
gekeurd. Dit betekent dat we voor de stroom die we
straks opwekken een gegarandeerd en kostendekkend
tarief betaald krijgen. Een prachtige eerste stap in het
duurzamer maken van Wergea, Warstiens en Eagum!
Hulp nodig
Maar we zijn er nog niet. Voor ons als coöperatie
begint nu een belangrijk traject, namelijk het
aantrekken van financiële middelen om het project
daadwerkelijk te financieren. Denk aan de aanschaf
van de zonnepanelen, de plaatsing en de aansluiting
op het elektriciteitsnet. En daar hebben we uw hulp
voor nodig. Vandaar dat we een aantrekkelijke
regeling hebben uitgewerkt in de vorm van
zogenaamde ‘Sinneficaten’. Deze certificaten maken
het voor ons mogelijk om de gevraagde investeringen
te doen en leveren u daarnaast meer op dan uw
spaargeld bij de bank.
Lid worden
Met de goedkeuring van de subsidie zijn we als
coöperatie echt van start. Vanuit die gedachte zijn we
niet alleen opzoek naar mensen die ons eerste project
financieel willen steunen, maar ook naar mensen die
lid willen worden van de coöperatie. Als lid steunt u
de doelen van Duurzaam Wergea en profiteert u van
de verdere ontwikkeling van duurzame energie-
projecten. Bovendien kunt u als lid meedenken en
beslissen over hoe de winst wordt ingezet om onze
eigen leefomgeving te verbeteren.
Kortom wilt u bijdragen aan het verduurzamen van
ons energieverbruik en het verbeteren van het leef-
en woonplezier in de regio?
Kom dan op woensdag 8 mei naar onze eerste
bijeenkomst, waar we u graag meer vertellen over de
coöperatie, het project en hoe u mee kunt doen. Een
officiële uitnodiging ontvangt u binnenkort.
Meer informatie:
Oare tiden, weromsjen yn it ryke
argyf fan de Havensbank,
dizze kear maart 1997
Minimaal één konsumpsie en de keuen weer in it
rek sette
Elk plezier in het bedrijven van welke buitensport ook
maar is mij ten ene male vreemd, lichaamsomvang
en motoriek gaan dan ook in perfecte verhouding tot
voornoemde, lichamelijke gemakzucht.
Nee, al op jeugdige leeftijd koesterde ik een
bovenmodale interesse voor alles wat zich in de
knusse beslotenheid van de taveerne afspeelde,
waarbij vooral de activiteiten van bedreven kadristen
op het groene laken mijn bewondering opwekten.
Ooit zou ik een groot biljarter worden, zo een, die
achteloos de keu uit het rek neemt, deze met een
witte zakdoek lichjes afwrijft, de pommerans krijt, na
twee rondgangen op de groene tafel 500 punten laat
noteren en zich vervolgens met graagte een
verversing laat aanbieden. Een dergelijke graad van
perfectie mag ik dan in de verste verte nooit hebben
bereikt, door de jaren heen is de biljartsport mij
steeds blijven boeien, niet in de laatste plaats door
toedoen van verschillende biljartgoeroes die op
gezette tijden mijn pad kruisten.
Eind jaren vijftig, begin jaren zestig was de
Katholieke Mulo aan de Tweebaksmarkt in
Leeuwarden mijn bijna dagelijks onderkomen. Het
regiem op school, onder de inspirerende leiding van
K.J. Gerhartl, directeur, kon moeilijk streng worden
genoemd. Degelijk en solide was het zeker wel, en
het uitdragen van de identiteit stond hoog in het
vaandel geschreven, geheel in de geest van de tijd.
Het lerarencorps bestond uit bijzonder aardige,
vakkundige, maar in onze ogen stokoude mannen die
ouderwetse, afgedragen pakken droegen en as op
hun revers morsten: Henk Ripperda (Golden fiction),
Karl Gerhartl (Everest en Agio bokjes), Jan de Jager
(Winfield), Jacques Bos(pijp), Jo Graafsma (Arsenal)
en Nico Tops (Lexington en Philip Morris), ze rookten
'as de Drachtster boat' tijdens de les, en het was
meer regel dan uitzondering dat plotseling een ijlbode
zich naar de tabakswinkel in de Korfmakersstraat
diende te haasten om de slinkende voorraad teer en
nicotine met de grootst mogelijke spoed weer op peil
te brengen.
Voor het overige dichtten wij hen geen enkele
menselijke zwakheid toe, tot het moment, waarop
ons door een oudere-jaars op bijna
samenzweerderige toon werd medegedeeld dat
Graafsma en Tops er een 'schaduwleven' op na
hielden: ze waren beide lid van de Friesche Club en
konden uitstekend biljarten, een kwaliteit, die tevens
een frequent bezoek aan deze eerbiedwaardige
instelling verried.
10
